Otizmli Çocuğa Yer Vermeliydim

Aracım olmayınca vaktim yollarda geçer,
İbret veren anlarla gelişir düşünceler,

Tanıdığım bir çocuk annesinin yanında,
Yer vermem gerek, dedim onu tanıdığımda,

Anne, deyip duruyordu oturma fikri ile
Anne bakıp duruyor beyaz saçları ile

Yarı açık bir hâlde dağınık vaziyette,
Çocuk çekiştirmese çeki düzen vermekte,

Biraz olsun çilekeş yıpranmış hâlleriyle,
Etrafa bakındı yer bulma düşüncesiyle,

Yer yok, diyor gibiydi bir kenarda dikilip,
Tutunma şekli ile bir denge geliştirip,

Evlat gel otur, dedim kolundan çekiştirip,
Koltuğun kenarından bir yere yerleştirip,

Anne ayakta idi çocuksa yerleşmişti,
Her şey yolunda idi bir dert gelişmemişti…