18.07.1964 Kırşehir- Mucur
Nusrettin uğruyordu Ahmet’i bırakmakla,
Saat başında gelip ricacı davranmakla,
Oysa öğrencimiz var sınıfımız boş değil,
Emanet verme işinde olmamalıyız rezil,
Sınıfsa batmamalı Ahmet’in yüzünden,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta