18.07.1964 Kırşehir- Mucur
Nusrettin uğruyordu Ahmet’i bırakmakla,
Saat başında gelip ricacı davranmakla,
Oysa öğrencimiz var sınıfımız boş değil,
Emanet verme işinde olmamalıyız rezil,
Sınıfsa batmamalı Ahmet’in yüzünden,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta