Nusrettin uğruyordu Ahmet’i bırakmakla,
Saat başında gelip ricacı davranmakla,
Oysa öğrencimiz var sınıfımız boş değil,
Emanet verme işinde olmamalıyız rezil,
Sınıfsa batmamalı Ahmet’in yüzünden,
Her ne varsa atıyordu tedbirsizliğinden,
Gözden geçir demiştik onun durumunu,
Ya da çıkarken düzelt Ahmet’in bozuğunu,
Diyordu, altı bağlı bel bantlarından belli,
Sorun çıkarmayacak onun altı hep bezli…
Kayıt Tarihi : 27.5.2021 16:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!