Ey insanlık boş durma otistikler ağlarken!
Tüm insanlık çaresiz yürekler dağlanırken…
Oysa dert var çare var birbirine denk gelen,
Birbirini kurtarıp çok sorunu gideren…
Bir de tembel insanlık kargaşalara dalan,
Hayvan deneyleriyle ruhları yaralayan…
Mehmet Tevfik Temiztürk 2
Kayıt Tarihi : 31.7.2020 18:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!