Otizm Şiiri - Turan Yükseloğlu

Manşet; ”imkansızı başaran mucize”;
Bir anne ile yavrusu filiznur;
Okurken gözlerim buğulandı !
Boğazıma suyum düğümlendi.

“Canımsın, yavrumsun” anne ilacı!
Belki de bu sözleriydi iyileştiren,
Kendini paralayan hasta bir yavru,
Kan revan içinde, anne için ne acı.

Elbet sığmaz tek sayfaya bu çile,
Kendini engelli yerine koyan bir anne,
Katlanacak anne olmasa bile,
Benden Nobel sana ey örnek anne.

Ey senaristler lütfen değelendirin;
Hem öğretici hem de eğitici bir konu…
Sağlığa hizmet edersen cenettir yerin,
Ne olmuş annenin çabasının sonu ?

Bir gecede değişti, yediklerini yutamaz,
Gece gündüz 20 saat boyunca uyumaz,
Sürekli ağlar, hırçınlıkları durmaz,
Filiznur’a ne olduysa 2 yaşında oldu.

Oyuncakları başına vuruyor, bağırıyor,
Yırtınmaktan kan revan içinde kalıyor,
Görenler fenalık yaptı annesi sanıyor,
Filiznur zihinsel engelli ve otizm olmuştu.

7 yıl boyunca anneyi ve kendini ısıran,
Kafasını duvarlara vuran, bağıran,
Kullandığı ilaçları çok ağır olan,
Anne inancı ve ilacı sevgi ve azim olmuştu .

Çaresiz anne kimseden yardım almadı hiç,
Anne, azim, sabır, ne yüce kutsal bir güç…
Jimnastikte türkiye şampiyonu oldu Filiznur !
Anne; destan da yazılsa sana azdır bu öğünç.