Gerçekte yol doğruydu insanlık karşısında,
Güvenmeme şeklinde hem de hiçbir konumda…
İyisi olmuyordu insan denilen türün,
Doğrusu da olmazdı insanlık ürününün…
Şahsi bencilliği için bu tahammülsüzlük,
Her şeyi yok etmeye parçalamaya dönük…
Bu yüzden de kaybetmekteydi değerlerini,
Koruyamaz bir hâldeydi güzelliklerini…
Neyse ki Rab korudu kendi türüme karşı,
Göz göze gelmemekle sağladı anlayışı…
Kayıt Tarihi : 29.1.2021 12:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!