İçerisi kapalı ışığı açmak lazım,
Flüoresanları, dedim az sonra açmalıyım…
İçeride beş kişi, Efe, Kerem ve Hasan,
Ders işlememiz gerek dinlenmeden, durmadan…
Işık açıldığında Hasan bağırıyordu,
Kapatır kapatmaz da yerine geçiyordu…
Patron o olmalıydı nazik düşüncemizle,
Tak, deyip kapatsa da sıhhati gereğiyle…
Hem otistikten hem de tasarruftan yanaydık,
Işığın kapanmasını dert saymayacaktık…
Ders aksamayacaktı işleyiş sürecekti,
Dik duruş gereği seviye verilecekti…
Pencere sayesinde ışık zaten yeterli,
Şahsımızca da otistikler hep öncelikli…
Kayıt Tarihi : 27.7.2020 21:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!