Her hâlinden belliydi otistik zıplıyordu,
Ne yerinde oturma ne ölçü biliyordu…
Bu geçici mutluluk açıkçası belliydi,
Beş dakika da olsa huzur içerisindeydi…
Ardından saldırıyor her şeyi kırıyordu,
Kırılacak yoksa kendisine saldırıyordu…
Çocuk tüm gün içinde bu şekil yaşıyordu,
Hem kendine hem bize eziyet ediyordu…
İlaçlarını alsa sorun azalacaktı,
Kendisini yormada derdi kalmayacaktı…
Mehmet Tevfik Temiztürk 2
Kayıt Tarihi : 10.9.2020 12:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!