Öteki Yanım İstanbul -Gittin Gitmesine A ...

-AHU GÖZLÜM'e...

gittin...
geride ne bırakacağını bilmeden gittin.
kimbilir şimdi nerdesin?
ay ışığın da mısın,yoksa ay ışığının gölgesinde mi?
sabah kalktığımda yüzümü yıkadıktan sonraki baktığım aynada mı saklısın?
yoksa yüzümden akan su damlacıklarında mı?

bir daha geri dönmemek üzere gittin,
bilirdim çünkü asla bakmazdın arkana.
eminim daha henüz filizlenmemiş bir çiçektesin şuan.
ya da aşıkların kavuşup ayrıldığı istasyondaki saatin yelkovanındasın,
zaten akrep olamazdın incitemezdin kimseyi beni saymazsak.

ne zaman İstanbul'u düşünsem,hemen aklıma sen düşersin.
kimbilir ıslak ıslak bakıyorsundur şimdi Kızkulesine,
bir kez daha Rumeli Hisarını inşa ediyorsundur,
yeniden fethediyorsundur İstanbul'u,
ilk Cumanı kılıyorsundur Ayasofya da,
belki de şuan Orhan Veli olmuşsundur; gözlerini kısmış İstanbul'u dinliyorsundur.
ya da başkasının kalbini fethetmişsindir,aşık etmişsindir kendine.

ya sen...
sahi sende aşık olmuşmusundur ki...
açmışmısındır ki yüreğini başka aşklara...
başkasının gözü değmişmidir ki bakışlarına...
yoksa hiç başlamadan mı pes ettin bu sefer?

ya ben...
sensizken,yanıp sönen yıldızlara yelken açtım;
dilek kaydırdım sonsuzluğa...
kimsesiz yalnızlıklara yelken açtım;
umut şarkısı besteledim ümitsizliğe...
bambaşka mevsimlere yelken açtım;
çiçek açtırdım rengarenk kırlara...

ama hiç biri senin gibi açmadı
hiç biri senin gibi bakmadı bana

şimdi her şey öylesine sebebsiz ve ıssız ki.
ötelerde arıyorken seni,
artık geriye kalmış yitikliğimle
boğuluyorum yelkenimle; yüreğinin en mavi yerinde...!

(11.05.2005-Konya)