Affet! adam gibi unutamadım
Gönlümde sen dururken
Söküp atmaya kıyamadım
Yakmadım fotoğraflarını
Adını unutamadım
Doyamadığım gözlerine
Affet! vaçgeçemedim sevmekten
Ne yapsam, nasıl etsem, bilemiyorum
Bütün güzellikler hep seni anımsatıyor
Senin için filizleniyor bütün çiçekler
Mevsimlerin en güzelini hep sende yaşıyorum
Sende uyanıyorum; sabahların en keyiflisine
Ben bir yavuz değilim
Kırık bir vazonun çelimsiz toprağıyım
Susadıkça kök salarım sevgine
Ben unutulmaz değilim
Yıkık bir harabenin incinen anısıyım
Unutmayı bilmem, aşkı berduşlardan bilirim
Şimdi cehenneme mahkum bütün melekler
Anladım ki! iyi sevmek ateşten bir gömlek
Ne istediğini bilmeli insan, nedensiz sevmemeli
Gidene değil de yitirdiklerine değer vermeli
Sevdamı yaz yağmuru mu sandın
Her anınını filizlenmeden saklarım
Asi kırgınlığımı veda mı sandın
Ben sevincini bile güneşten kıskanırım
Şu köhne gönlümde bir yayla gibisin
Eskilerden bir nazar buldum sende
Dünleri unutup; yelken açtım yarınlara
Adına "Aşk"diyorlar bendeki bu edalara
Merhaba güzelim, hoşgeldin alın yazıma
Ezgilerden bir ses duydum gülüşünden
Aşk dediğin; bir gülüşe sığar da
İhaneti yere göğe sığdıramazsın
Hani beklersin, özlersin ya yıllar yılı
Bir kuşku var ki; korkarsın, sarılamazsın
Aşk dediğin; bir gönüle sığar da
Kurutulmuş güller gibi
Atılmayı bekleriz
Unutulmuş romanlar gibi yakılmayı
Şehrin arka sokaları gibi
Tenhalarla doluyuz
Sokak çocuklarının tek sığınağı
Sen bakma yalnızlığıma
İçimde bir sen var
Nehirleri ırmakları taşıran
Dağlar kadar yüce
Gökyüzü gibi ferah
İçimde bir sen var
O mühürlü hülyaların bedelini ödediğim gün
Yıkılır saltanatın, ıstırabım kalır
Köhne gönlümün alacası söndüğü gün
İhtiyar gözlerimde kahrım kalır
O küflü zındandan, o hayal yangınından
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!