Osman Öcal Şiirleri - Şair Osman Öcal

ahıska kardeşım hastayım hasta
bülbül gülden ayrı kalmaz mı yasta
yine tazeledin yarelerimi
kıştır ama keşke olsaydım karsta..aşık gürkani

Bereket bırakır bol olsun karı

Şahin kanadı kırıp uçmak istenir amma,
Edepten yükselen ses arş-ı âlâya gider.
Ne kültüre meyil var ne varından utanma:
Davul sesini duyan herkes halaya gider;
Kimi gönül emzirir kimi cilâya gider.
Aşkı rafine edip başkadır içip kanma;

Mayaya öz gerek insana maya,
Kıvırmak gödene uyar mı uyar.
Mısır kırmasını dökerek suya,
Yer isen midene uyar mı uyar.

Yemliğin önüne yolunmuş şişek,

Baharda derledim çiçek dalından,
Yazımda sırlanan balım olursun.

Ruhumda uçlanıp filiz verirken,
İçimde boy veren dalım olursun.

Badeleri gamzesinden sağılan,
Sakim olup efkârlanıp dağılan;
Ey aşk girdabına dalıp boğulan!
Var ömrümü zor eylesen ne olur,
***********Eylemesen ne olur.

Bembeyaz bir sayfada açtığında kardelen,
Büker gider boynunu gün geceyi sararken;
Sığınacak bir liman dalgasız koy ararken,
Demir atar gönlüme önce gidip son gelen.

Yıldızlarla oynarken ala dağın döşünde,

BERKUTÇA

Alıp Gök bayrağı basmak sarayı,
Berkutça yüksekten süzülmek demek.
Zulme karşı durup, sarmak yarayı,
Berkutça yüksekten süzülmek demek.

Güneşin nurunu koynuna alıp,
Kurşuni gölgeyi sabaha salıp,
Aynı yörüngeden yine dolanıp;
Düşer ya ince karanlık,
*************Yanar geceler.

Tamburanın meleği
Bara asmış eleği
Kaşık çalar zil vurur
Çaldırır dümbeleği

Tavhanede dudumuş

Dağlar yeşil fistan giydiği zaman,
Sevdiği sarılıp yatmaz mı sandın.
‘Kirpiğin kaşına değdiği zaman’,
Doğrulup sineye batmaz mı sandın.

Bir güzelin sevdasına düşenin,