Osman Nurani Şiirleri - Şair Osman Nurani

...bu türkümüzün yazılma hikayesi şu şekildedir;
...Aşığımız 14-15 li yaşlarda kendi akranı olan bir kızı sevmektedir. KADER bu ya yüksek tahsil için memleketten ayrılıp gurbete gider. Okur, önemli sayıla bilecek bir mevkiye de gelir ve de bir başka kızla evlenir. 40'lı yaşlarda SILAYI RAHİM için memlekete gelir. Ve çocukken sevdiği kızı karşısında görür. Ama heyhat yıllar çok şey götürmüştür. İşte böyle bir anda Aşığımız bakalım ne söylemiş hep beraber dinleyelim.

KÖYLÜ GÜZELİ

İpeksi saçların ne çok ağarmış

Karlı dağlar gibi gürbüz yücesin
Kuğu kuşu kadar güzel nicesin
Yüreğimde sızı "DİLDE" hece sin
Delice aşığım sana duy Gül'üm

Gözüne çekilmiş kudretten sürme

Emreden adalet vari olsaydı
Ayağa kalkıp söz alır mıydım?
Yıkılan mazlumun yeri olsaydı
Varıp kenarından toz alır mıydım?

Zorbalar şahsımı hakir gördüler

Taşlar bağlı, köpekler boş gezdikçe
Sonsuza dek sürer bitmez bu TERÖR.
Tavşan kaç “tazı kovala” yazdıkça
Sonsuza dek sürer bitmez bu TERÖR

Kanımı keneler yavaş emdikçe

Dilini gıybetten sakın
Günahını sildin mi ki..?
Ölüm bize candan yakın
Namazını kıldın mı ki..?

Aldanma dünyada mala

Ruhlar aleminde verdiğim söz var
Ahde sahip çıkamadı bu miskin
Harama doymayan günahkar göz var
Kusura set çekemedi bu miskin

Envai günahla doldu bohçası

Yere düşeni görür, umursamadan geçer
Unutma kızgın bir TEL olup boğar gözyaşı
Bal-baklava yer, sudan ziyade viski içer
Unutma coşkun bir SEL olup boğar gözyaşı…

Hakka eder tecavüz, bilmezler haram-helal

Eşek olan bilmez hoşaf içmeyi
Beklenmedik anda atar çifteyi

Akıl vermemişse eğer ki Mâbud
Taşır durur kişi boynunda hamud

Düşmanın çizmesi, basmış üstüme
Söyle dostum nasıl gülsün ki yüzüm
Sevdiklerim "pas verirken" hasmıma
Söyle dostum nasıl gülsün ki yüzüm...

Evde evladıma geçmiyor sözüm

İçim ağlar, dışım güler, mutluyum
Yine mi bahtıma düştün be gurbet
Yıllardır zindanda, bağlı kitliyim
Yine mi kastıma düştün be gurbet

Gurbetin çarşısı, acı bir soğan