Dağların başını da duman bürümüş
Yolumu kaybettim yarime gidemem
Garip dağlara çıkmış yaya yürümüş
Uzaklardan yarime selam edemem
Kurtlar kuşlar görür de acır halime
Dizime Yatardın da saçını okşardım
Oyun oynardıkda peşinden koşardım
Söylüyordum da sensiz nasıl yaşardım
Aylar oldu yüzünü yar gördüğüm varmı
Önce çok naz yaptın da sonunda sevdin
Kazma ile kazıp kürekle attım
Yatagım olmadı yerlerde yattım
Mutluluk gülmeyi bir yana attım
Dünyada bir şeyim benim olmadı
Bir güzel bulup da yuvayı kurdum
Seni üzüp matemlere boğmuşlar
Evlenelim deyip de seni sevmişler
Anadolulu diye kendin övmüşler
Bizim elde öyle kalleş bulunmaz
Memleket neylesin kanı bozuksa
Maraş tokat sonra tekir dağlıyım
Çırpınır kurtulamam sanki bağlıyım
Öksüz gillerden garibin oğluyum
Bir garip çobanım abam nerdedir
Yarım asır odluda kurmadım mekan
Açtım ki gözlerimi sokaklardayım
Bilmedim kendimi ben kimim neyim
Sığınacak bir yer nede vardır evim
Herkes diyor bizlere sokak çocuğu
Anam yotur babayı hiç bilmedim
Akşam odu gün aşıyor
Herkes yuvasına döner
Dertli garip dolaşıyor
Gülüm nerde diye yanar
Gülü görmezse gözlerim
Biz ekeriz biz biçeriz eller yer
Arkasından el açarız biraz ver
Bunlar bize iyi demez deli der
Boşver gardaş böyle dostu nederiz
Yurdumuzu paylaştılar unutma
Nobel ödülünü çifte versinler
Heykelini dikip selam dursunlar
Doğu batı selam ziyaretine gelsinler
Sarstı dünya Barış Manço gidince
İnsan ayırmadın bir ırk tutmadın
Hani senle oturup da beraber içecektik
Gizlice buluşacaktık gelecektin yar bana
Belki masal söyleyip belki sevişecektik
Senin kadehlerin de sevgilim kaldı bana
Bir manimi odluda gelemedin sen bana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!