Taşı toprağı altın dediler geldik
Eşindik didindik zor ekmek bulduk
İstanbul biz senden çok şeyler umduk
Allah’ın toprağı bile kalmamış sende
İnsanlar bulut olup örtmüşler seni
Fakirleştim tum dostlarım el oldu
Sılamdan kovuldum gurbet yol oldu
Mutluluğum gitti dertlerim var oldu
Çilenin dertlerin şimdi hamalı oldum
Bir yar sevmiştim fakir diye aldılar
Şiiri seven biri kardan kalp li olamaz
Sizin gibi şair se o kalp onda duramaz
Hiçbir canlıya kalbin soğuk kalamaz
İnanmam adına olamazsın kardan kalp
Ruhun şairdir senin her yere sıcak verir
Boşa arama yar bir garip âşık
Karanlık gecelere bulunmaz ışık,
Güzel sevmez seni yüzün buruşuk
İhtişam var iken gönle kim bakar.
Yıllardır ararsın haniya aşkın
Mutlu olup gülmeye sıram gelmiyor
Benim yarim neden yuvam olmuyor
Neler çekdigimi de kimseler bilmiyor
Sabırlımıyım diye herhal denenirim ben
Allahım sabır denemesi elli yılmı olur
Kitledim gönlümü kimse girmesin
Bundan sonra beni seven olmasın
Güzeller gelip de aşk dilenmesin
Sevmenin zamanı mevsimi geçti
Boşidi gönlüme de giren olmadı
Ben öcü degilim yar insanı yemem
Görenler kaçıyor sana sev diyemem
Beni sevmezsen sen bende sevemem
Tek taraflı uzaklardan sevmek olurmu
Sevilmek istersen gel otur yanıma
Nerelerde kaldın hani beni severdin
Çok iyiyidim ben met ederdin överdin
Aşık edip zalim yar çok kanıma girdin
Beni nasıl yaktıysan sende öyle yanarsı
Bir günde kaçkere beni arıyordun
Ellere bakamam yar seni sevipte
Bir günde gelirsem çok özleyipte
Seviyorum diye bana sözler veripte
Kapında garibi yar kovma sen emi
Bulamam seni erciyesi aşmadan
Sevilmekten umudum kesildi artık
Gönlümde şimdi aşkın sayfası yırtık
Gönül kapım kapalı herkese örtük
Sevgime bir degerini veren olmadı
Çok güzel sevdim de ben ihanet gördüm
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!