Taşı toprağı altın dediler geldik
Eşindik didindik zor ekmek bulduk
İstanbul biz senden çok şeyler umduk
Allah’ın toprağı bile kalmamış sende
İnsanlar bulut olup örtmüşler seni
Fakirleştim tum dostlarım el oldu
Sılamdan kovuldum gurbet yol oldu
Mutluluğum gitti dertlerim var oldu
Çilenin dertlerin şimdi hamalı oldum
Bir yar sevmiştim fakir diye aldılar
Şiiri seven biri kardan kalp li olamaz
Sizin gibi şair se o kalp onda duramaz
Hiçbir canlıya kalbin soğuk kalamaz
İnanmam adına olamazsın kardan kalp
Ruhun şairdir senin her yere sıcak verir
Boşa arama yar bir garip âşık
Karanlık gecelere bulunmaz ışık,
Güzel sevmez seni yüzün buruşuk
İhtişam var iken gönle kim bakar.
Yıllardır ararsın haniya aşkın
Ben öcü degilim yar insanı yemem
Görenler kaçıyor sana sev diyemem
Beni sevmezsen sen bende sevemem
Tek taraflı uzaklardan sevmek olurmu
Sevilmek istersen gel otur yanıma
Gerçegi söylesen sevgilim ölecekmisin
Gittigin adamla sanki de gülecekmisin
Sen benim kıymetimi de bilecekmisin
Şimdi ellerilen beraber kalan sevgilim
Ölürken başucumda hani duracaktın ya
Sevilmekten umudum kesildi artık
Gönlümde şimdi aşkın sayfası yırtık
Gönül kapım kapalı herkese örtük
Sevgime bir degerini veren olmadı
Çok güzel sevdim de ben ihanet gördüm
Kitledim gönlümü kimse girmesin
Bundan sonra beni seven olmasın
Güzeller gelip de aşk dilenmesin
Sevmenin zamanı mevsimi geçti
Boşidi gönlüme de giren olmadı
Kimkse bilmedi halimi bilecekmisin
Yoksa ben ağlarken sen gülecekmisin
Bir gün dert dinlemeye gelecekmisin
Yoksa hep böyle yalnızmı kalacagım ki ben
Benim derlerimi de anlayan olmasınmı
Sarı saçlar ile gül çilli yüzüne
Yandı gönül o sürmeli gözüne
Sende tanıdın mı güldün yüzüme
Gözlerimi sonunda ağlatma yazık
Gülüşün yalansa bel bağlamayım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!