Osman Erdoğmuş Şiirleri - Şair Osman Erd ...

YEDİ YIL
(Menduh’a)

Bir çift kara göze
Gitti tam yedi yılım
O efsunlu bakışları

SEVEN

Kuş olup kanatlansam dolaşsam şu alemi,
Bulur muyum acaba bir yürekten seveni.

SEVDAM

Fırtınalar esiyor bağrımda
Göz gözü görmüyor
Allak bullak olmuş dünyam
Beni esenliğe çıkaracak olan

ŞİRİN


Sevdiysem eğer seni
Suç mu işledim Şirin
Ferhat’ın olamadım belki

TİRYAKİN OLDUM

İçkiyi sevmiyorum
İçmesi haram olduğundan
Müptelası da olmadım hiçbir zaman
Hatta nefret bile ederim kokusundan

ÜSTÜ BIYIK ALTI SAKAL

Yine sabah erken kalkıp, servis otobüsleri ile Hareme geldik. Her zamanki gibi yanımda Orhangazi’li arkadaşım Ahmet var. Namazdan sonra Cennet-ül Bakiye geçtik. Değişik yerlerde okuduk ve okuduklarımızı gönderdik. Çünkü kim, nerede yattığı belli olmadığı için nerede durduysak orada okuduk.

Tam çıkmağa karar vermiştik ki, karşımızda bir kişi yanık sesi ile bazen de Türkçe karıştırarak ağıt yakıyordu. Yanına yaklaştık. Bitirene kadar bekledik. İran’dan geliyormuş. Azeri imiş, bazı kelimelerimiz aynı, bazısı değişik ama yine de anlaştık.

SÜRPRİZ BİR İSİM

Bugün cumartesi. Sabah namazından sonra kafilemiz toplu halde, AbdülHamit Han Hazretlerinin yaptırmış olduğu tren garını ve yanında ben bir Osmanlı eseriyim diyen camii şerifi gezdik. Cami ve gar Osmanlı mimarisinin Medine’deki temsilcisi sanki. Türkiye’deki eserlerin küçük örnekleri gibi. Ama bakımsız.1900’lerdeki kin hala devam ediyor herhalde.

Garda ziyaretimiz esnasında tadilat yapılıyordu. Osmanlıdan hiçbir eser bırakmayacaklar galiba. Gar binasının içini delik deşik etmişler. Zemini tamamen sökmüşler. Tadilat yapıyorlardı. Tren yolundaki raylarda sökülmüş. Bir şeyler yapıyorlar. Anlamak mümkün değil.

VEDA HAZIRLIKLARI


Yarın yolculuk var diye bu akşam hiç yatmadım. Çünkü yatarsam erken kalkmam zorlaşacak. Gece 00,30 a kadar otelin önünde arkadaşlarla muhabbet ettik. Sonra Ahmet arkadaşımı kaldırdım. Yürüyerek Mescid-i Nebeviye gittik. Ve hemen “Cennet Bahçesi” diye tarif edilen Peygamber Efendimizin (SAV) kabri ile minberi arasındaki yeşil halılarla döşenmiş yer. Sair zamanlarda bulabildiğimiz bir yerde kısa bir zaman için (2 rekat namaz kılana kadar) rica minnet bulabildiğimiz yerler, ne kadar sakindi. Kapılar yeni açılmıştı. Bu kadar sakin ilk defa görüyorum burasını. İstediğimiz yerde bir çok defa ikişer rekat namaz kıldık. Bu arada yavaş yavaş gelenlerde oluyordu. Keşke şimdiye kadar bu taktiği uygulasaydık. Ne kadar rahat oluyormuş.
(Aşk İkliminde Medine-i Münevvere havasını teneffüs eden dostlara; bu tavsiyemi dikkate almalarını özellikle tavsiye ediyorum.)

AREFE

Namazdan sonra güzel uyumuşum. Saat dokuza doğru kalktım, kahvaltımızı yaptıktan sonra, hanımlar Cebel-i Rahmete çıkmak istediler. Hadi gönülleri kalmasın diye yola koyulduk. Kaynanamda yanımızda tabi. Eksik kalır mı. Önümüzdeki tepeye çıkınca, karşımızda görünüverdi. Dün akşamkinden daha kalaba. Kaynanam karşı tarafa gideceğiz deyince hemen su kaynattı.

-Ben daha gidemem. Dedi.

OLMADI BİR DAHA


Öğle ile ikindi namazını otelimizin karşısındaki Binbaş camiinde kıldım. Sabah şeytana attığımız taşlar içime sinmemişti. Arkadaşım Ahmet’e “Ben şeytan taşlamaya gidiyorum” dedim. Sağ olsun beni yalnız bırakmadı. Ben de geleyim dedi. Ben Hanım ve Kaynanamdan, Ahmet hanımından vekalet aldı. Yola koyulduk. Şeytan taşlanacak yere en yakın oteller bizimkilerdi herhalde. Yarım saat ya sürdü, ya sürmedi.

Şeytan taşlama mahalline gelince, sabahki kalabalık ve yoğunluktan bir eser kalmadığını gördük. Bir grup taşlarını atıyor, geri çekilirken başka bir grup geliyor. Bu arada bir dalgalanma oluyor. Nerede sabahki kalabalık. Nerede şimdi ki azlık. Şeytan diye dikilen taş baktım ki tam karşımda; lanet olsun şeytana deyip, tam gözüne gözüne, önce kendi yerime sonra Hanımın ve Kayınvalidemin yerine tam 21 taş attım. Hepsi tam isabet. Ahmet’te aynı şekilde.