Osman Doğan Şiirleri - Şair Osman Doğan

Ümitlerim ki
Gökyüzü kadar sonsuz
Denizler kadar kusursuz
Bulutlar kadar eldeğmemişti.
Şimdi mahkum hücresinde
Günbatımını yaşarken ümitlerim

Bütün dileklerimin toplamı
Erişilmezliği hayallerimin
Ömrümün kalan yarısı
Gözlerimin ışıltısı
Avuçlarımdaki ter
Şakaklarımdaki ak

Pembe düşlerimizin ortasında
Maviydi ayak izlerimiz
Parmak uçlarımıza basarak
Yangın tünellerinden geçtik

Ülkeyi çok sevenler birbiriyle savaşıyordu

Kendi gölgemdir üzerine bastığım
Şimdi uzanıp penceremden
Mavi bir gökyüzünü gözlerine boyadım
Boyadım gökyüzünü gözlerine

Şen çocuklar gibi

Bayım
Anlamıyorsunuz
Numarasız bir ayakkabı istiyorum
Altı desensiz

Ve olmasın istiyorum

Dokunduğunda yanaklarıma
Ellerin iki şahit olurdu
İnerdim idam sehpalarından

Kaydı tutulamadı sevaplarının
Bir güneşe bakamadı gözlerim

Ben yaprak
Yeni düştüm şu daldan
Ne olur alıp beni
Kalbine koysan

Yağmur yağar
Bir parça gökyüzü
Düşer ellerime

Gel gitme.