Osman Demircan Şiirleri - Şair Osman Dem ...

Depreşirse dertlerin dağ gibi uçurum istersin
Bir kurtsan koyuna kuzulara hiç benzemezsin
Tüm gülleri ezip geçen rüzgarsan kasırgaysan
Bir çölsen yüreğin kum fırtınalarına gebeyse
Kimseyi sevmez kimseye bebeğim demezsin
Çünkü yağmurlar seni unutmuş için kurumuştur

Hangi yıldızın ışığısın bu gece.
Serinliğime dolan göl suları gibi
Yüzün yansır duygularıma hep
Sensizlik akşam hayatıma sızar.

Suların içinden bana bakıp gör

Su zamana dönüştü saat çöl çiçeğinin susuzluğuydu.
Gül kurusu arzu dakikalarca kızgın kumlarla boğuştu.
Vakit kızıl bir akşamdı yeri göğü sevda rengi sarmıştı.
Aşk kül rengi bulutlardan sağanak sağanak yağmıştı.

Sudaki renk pas tutmuştu ay ışığını hançer kesmişti.

Hapishane avlusunda hürriyete dair bir çiçek biter. Ayak seslerini dinler çiçek. İnletir başları ezilmiş taşları, elleri kelepçeyle küçülmüş mahkumlarının büyümüş ayakları. Hapishane çeşmesiyle nemlenir yaprakları. Dinler mahkumların birbirlerine yazdığı bahar şarkılarını. Bu yüzden yaprakları solmaz hapishane çiçeklerinin. Yıldızlar rüzgar ve su yetmez hapishane çiçeklerine. Yalnızlığa kök salar uçsuz bucaksız yıldızlar altında. Korkmaz karanlıktan gökyüzünde bir yıldızı olmayanlar. Ne göğün kararması ne de yıldızların sönmesi hapishane çiçeklerine dokunmaz. Gözlerde kök salar yıldız çiçekleri. Herkes birbirine yıldız yıldız bakar da gökyüzünü göremediği için kimse kimseye ağlamaz. Bir şiir söyler mahkumlar geceleri başka olanların rüyaları da başka olur misali:

Hapishane Bahçesi

Bu şehir daim yüzüme tükürüyor sevgili
Bir gece sokaklarımın kesileceği belliydi

Serpilmeye başladı yine yağmur ince ince iyice
Kimseler yağmaz ve kimseler ağlamaz ki halime
Susarım öylece sensizliğin gülleri kurur içimde
Yanarım çok ıslaklığını yanımda hissetmeyince

Yağmur yağar iri durmadan iri damlalar halinde

Dal olmak zor ilkbaharda yaprak açmalısın
Ya da bir ağaca bağlı yıllarca yaşamalısın
Dağ başında sadece gölgenle konuşarak
Her sabah güneş çıksın diye yalvarmalısın

Çiçek olmak zor her ilkbaharda açacaksın

Ölürsem gözyaşın dökülür mü saçlarıma
Dokunur mu elin elime bu son yolculukta
İlk buluşmamız gibi yüksek akım olur mu
Heyecandan bayılır mısın son yolculukta

Küçücük bir tarihti bizim hayat hikayemiz

Gün boyu beden beden dolaştım bilmediğim adreslerde
Sorumluluktan yapılan bağcıklı ayakkabım dönemeçlerde.
Satın alınmış yitik adımlarım yürümektedir caddelerinde

Benim hayatım yalnızca aşağılarda yürüyüp gezmelerde.
Balkonlardan üzerime sarkıtılan halılar yolumu kesmede.

Üzgünüm aşkım hem de çok üzgünüm
Yapraktan damlayan çiy gibi süzgünüm
İstediğim sadece kırmızı bir elmaydı
Dallarda açan çiçeklere bile küskünüm

Üzgünüm aşkım hem de çok üzgünüm

Bak şimdi yağmur yağar yer gök ıpıslak olur
Bense her damlanın içinde bir seni büyütürüm.
Su düşer kuraklığa çatlayan dudaklarının içine.
Kurumaya yüz tutmuş çiçekler gülümser bana.

Toprak sen kokar gül kokusu yeri göğü kaplar.