Yaşanan kuraklığa acır gibi,
Durmadan gözyaşı döker bulutlar,
Sevinen toprağın kabarır dibi,
Artık yeşermeye başlar umutlar.
Matem tutarken gökyüzü kapkara,
Beni iki şey incitir,
Biri yalnızlık.
Diğeri tüm canları acıtır.
Uğranan haksızlık.
Niye yapılır zulüm
Sonunda varken ölüm.
Hüzün yılını yaşarken,
Acılar arka arkaya gelmişti.
Önce büyük oğlun Kasım’ ı,
Toprağa verdin ellerinle.
Ardından diğer oğlun Abdullah’ ı.
Sonra amcan Ebu Talibi.
Sustuğuma bakmayın.
İçimde pınarlar oluştu.
Beni bırakmayın.
Gönül sevdiğiyle buluştu.
Anlayın beni biraz.
Hobilerinizi anladığınız gibi.
Seher vakti esen rüzgar,
Allah var der insana,
Huzur ile gelen bahar,
Allah var der sana.
Haydi durma kudret ara,
En temel haktır yaşama hakkı,
Yaşasın insan hakları.
Varlığını sürdürüp taşıma hakkı,
Yaşasın insan hakları.
Her çocuğun olmalı eğitim hakkı,
Sokaklarında satıcıların bereket bulduğu,
Martı seslerinin, vapur düdüklerinde boğulduğu,
Kalabalıklar içinde Dünya dillerinin duyulduğu,
Cenneti tasvir için yaratılan şehir İstanbul.
İstanbul şehir,
İstanbul gibi sevmek,
Sevip de vazgeçmemek.
Oysa sevmiştim seni,
Tıpkı İstanbul gibi.
Ah güzelim İstanbul.
Senin gözlerin gibi.
Kimine gurbet düşer,
Kimine vuslat,
Kimi havada uçar,
Kimi korkak,
Bunun adına kader derler,
Kaderse sanat.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!