Orta Şiiri - Mert Durmazer

Gittiğinden beri ilk kez odana giriyorum,
Adımlarım beni odanın bir köşesine atıyor babacık,
Bir masa, üzerinde kırmızı elma marpucun,
Dokunmadım gittiğinden beri babacık
Sipsin de yerinde, ıslaklığın kurudu, saklıyorum.

Sen kokuyor burası ve bir günlük buluyorum,
Tozlu bu,
Sen ellerimi kirletmeye utanmıyor musun babacık?
Ama mühim değil, açıyorum.
–Kızmadın değil mi?
Tozlar uçuşuyor şimdi, gözlerim kırpışıyor istemsiz.
Başına ve sonuna bakıyorum önce,
Tıpkı sen babacık, yıllar seni hiç değiştirmemiş.

Kızıyorsun, ama sonra alıyorsun kalbimi,
Sesin sesimden yankılanıyor,
“Başı ve sonu önemli değil.” diyorsun,
“Her şey ortasında gizli.”
Seni hatırlıyorum babacık, beni,
Senin başında ben yoktum,
Benim sonumda sen olmayacaksın,
Ama biz hep vardık. Biz önemli, değil mi babacık?