Dağlarda yaşayan orman ayısı,
İnsanın halinden ne anlarsın sen.
Niçe cana kıyan orman ayısı,
Dünya hayatından ne anlarsın sen.
Mağara dipleri sığınak yerin,
Açtığın delikler kuyudan derin,
Akıttığın kanın hesabını verin,
Dünya hayatından ne anlarsın sen.
Senin yavruların meydan okuyor,
Vurduğum leşlerin yerde kokuyor,
Bazıları yatakta rahat uyuyor,
Dünya hayatından ne anlarsın sen.
Firsatiyim derim doğmuşun hayvan,
Vahşilik anları kabusluca an,
Ecelin yaklaştı bizde olur san,
Dünya hayatından ne anlarsın sen.
Kayıt Tarihi : 27.9.2015 09:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!