Orhan Turhan Şiirleri - Şair Orhan Turhan

Kumsallara yazılan sevdaları
Dinlerken sessiz koylarda,
Şu dalgaların sükûneti şaşırtır beni.
Nafile bir çaba mı dersin
Durgun denizinde salınan
Islak şehrimin yansımasında aramak seni?

Cellâdın ipe çekip duvara astığı takvimden
Düşüyor bir yaprak daha,
Birazdan toprağa karışacak.
Umudu yastık yapmışsa insan,
Cellâda, takvime ya da yaprağa değil,
Zifiri de olsa dört bir yanı

Biliyorum,
Ne kadar buluşsa da bakışlar
Göz erişemez birbirine.

Kesişen yollarımız ayrılacak.
Çıkacağımız yeni serüvende,

Takvimler yokluğu on ikiden vurduğunda
Göğsünde ince bir sızı duyduğunda
Tanıdık ezgiler daha bir dokunur,
Evren dar gelir insana.
Oysa her ritmin
Her dizenin ardında

İşsiz,
Parasız,
Sağlıksız,
Ve sahipsiz
Bize “sız”ı bol yaşamlar sunan devran!
Bizsiz, “sız”ların içinde boğulacağını bilmeden

Teşekkür ederim bal kızım;
Yaşattığın her saniye için,
İlklerini ve son olmayacağı ihtimallerini paylaştığın,
Hayallerini tebessümlerime kattığın,
Kurumaya yüz tutmuş gönül bahçemde açtığın,
Ve birbirinden güzel sevgi tohumlarını saçtığın için,

Bir sona gebe her şey gibi
Aşk da nasıl olsa bir gün ölecek.
Zamana bırak, onu sen öldürme!
Varsın sadece derin bir iç çekişle yumulan gözlerde görülsün,
Birlikte çiğnenmiş kaldırımlara dökülsün,
Sevda köprümüzde kalplere vurulmuş bir kelepçe olsun,

Cildi roman kıvamında
Bir kitaba vuruldum.
Doğar mı ufkumda diye
Örtülü betimlemelerine sordum.
Her ünlemini, parantezini, virgülünü,
Ayrı bir dizeye yordum.

Mutluluktu, çayırda kelebek kovalamak
Hüzündü, tahta askerini bulamamak
Ve sonsuzluktu, hayatla evcilik oynamak
Savaşın gölgesinde kalana dek.

Siz yok musunuz siz!
Yüreğime bir güzel yerleştiniz.
Sunarken karşılıksız sevgiyi o müşfik gözlerinizle
Hüzne gebe gün batımlarını da çekilir kıldınız.

Siz yok musunuz siz!