/Can (~ken) Abla'ma... (şimdi sadece) kanat olan'a, kıymet bilene.../
Sen siyâhtın biliyorum. Bütün bu ışıkların, sarı aydınlıkların arasında, ölüm sesiyle gizlenmiş patiskaların; avuçlarında sakladığın erik çekirdeklerinin arasında...
Hüznü bir kız çocuğunun yüzüne işlenmiş...
Hani bir kardelen çiçeğine yaslanmış o dal... Aynalar ve kimin bilmem titrek yüzü...
içim titredi, boğazım düğümlendi..bana ait birşeyler varmış,hatta çok şey varmış yazdıklarında ..
ne diyim şimdi bir teşekkürmü sadece ??
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta