Orada Öylece Ağladılar Şiiri - Cumhur Turan

nemli odasından cam atölyesinin
nemli bir haykırışla baktı
körüğün horultulu oynayışına
birazdan ateş tavına gelecek
üfleyecekti
milyonuncu kez belki
yüzünde
bir vedanın uç veren gölgesi
bir görünüp
bir gizlenirken
dehlizinde
o girmişti bile
soluğunda şekil bulan
ateşle camın dansına
üfleyişle uzayan soluğu
kırmızı bir damlada aktı
camın yüreğine
ilk kez
cam ibriğinde kendini bulmanın
hüzünlü sevinçine bulanırken içi
pencereye doğru atılan o son adımda
cam ibriğinin içinden akan boğaziçi
battı
son bir çırpınışla
gözlerinde
içinde kanı
cam ibrikleri
defolu mal
bir köşeye atıldılar
taki
bir ışık gelip de
uzanıncaya değin
orada
öylece
ağladılar