ellerini sevmiştim ilk
gözlerıne hayran kalmıştım
kıyamıyordum bakmaya
gözlerım aglıyor du o an
içimde deli bir poyraz
Gökyüzü duman duman
hasret kokuyor her taraf
gurbet elde dostsuz yurtsuz
yaşamak çok zor annem.
Özlem olur içimdeki hasret
Kokunu koklayamadım
sonkez sana sarılmadım
kulaklarına egilip
seni seviyorum aşkım diyemedım
Tut benım canım
Düşüyorum derinliklere
Nefes alamıyorum
Korkuyorum canım
Adını soyleyemıyorum
karanlık çöküyor üzerime
ve ben adını unutuyorum
sonlardan başlangıçlara döndügümde
kapılar kapanıyor yüzüme
ve sokaga atılmışcasına
belki bir gecenın ıssız sabahında
belkı gecenın zifiri kuytusunda
hali hayali belli olmayan
düşlerini geçmişte bırakmış
ne düşüneni var nede seveni
sadece tek bildigi
deli bir coşku içimdeki
özlemi susturup
mutluluga yol verdıgım gunlerden biri
ve saat daha sabahın yedisi
ve ben gözlerim hiç uyumamış olsalarda
Bazen bazı şeyler hatırlatır seni bana
içtigim su yedigim yemek
bazende sıcacık ekmek
yollarda dolaştıgımda
senın gibi güzel olanlar
etrafına mutluluk ve gülücük saçanlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!