Onur Şiiri - Ethem Turan

Annenin doğum sancısı gibi
Toprağın bağrından
Utangaç ve bütün masumiyetiyle
Çıkıveren bir çiçek olmak
O kadar acı ve uğraşa değecek
Bomboş gelen dünyada bir ömür bulmak
Köklerin toprakta
Umudun Güneş’te rüzgarın ninnileriyle
Uyumak.
Kekliğin ötüşüyle tavşanların ayak seslerinden
Üzerine her an basılma korkusuyla
Uykularından ürpererek uyanmak
Korkulu rüyalarda seni otlayacak bir
Ceylana kurban olmak
Bütün ürkekliklere,kahpece vuruşlara rağmen
Ayakta kalma isteğiyle dolu olmak
Arının polen toplamasına hiç aldırmadan
Aşığın, sevdiğine yüreğindeki saflığı, güzelliği belirtmesi için
Koparılmaya razı olmak
Özgür ve masum doğduğun topraklarda
Yok olurken onurluca yok olmak
Eline alan sevdalının
Senin yok oluşuna aldırmayışına kızmadan
Temsil ettiğin gönül duygularına
Deva olurcasına iç çekişlerle koklanmak
Yavaş yavaş solup kuruyup
Çektiğin korkulara,değecek bir son yaşamak
Ama bir sonraki baharda
Hani derler ya “düştüğün yerden kalkmak”
Düştüğüm yerden kalkarım dercesine
Topraktaki kökünden alacağın hayatla
Hiç yaşamamış gibi
Korku ve umut ninnileriyle
Rüzgarın okşamalarıyla uyumak
Güneşe umutla bakarak yeniden
Yaşamı selamlamak