Onur Şiiri - Murat Demir

İnsanlarca insanlar
Aptal yerine konur
Karaborsaya düşmüş
Karaborsaya onur

Keşmekeşlik ortada
Kaybolmuş yüzlerde nur
Kimisi kapanırken
Kimileri soyunur

Gelde anla istersen
Her şey edilmiş alt, üst
Herkes kendince haklı
Herkes kendince dürüst

Ne kadar hırsız varsa
Başımıza olmuş üst
Herkes kendince heykel
Herkes kendince bir büst

Kör olmuş vicdanlarda
Neymiş ki gazi, şehit
Kör görmez, kör çukura
Her kimi itersen it

Yoksula, garibana
İstersen içir asit
İstersen kurşuna diz
Ne var ki ondan basit

Yeter ki haksızlığın
Karşısında sessiz kal
Rahatsızlık duymasın
Malı götüren çakal

O zaman senden iyi
O’nun için yoktur bal
Ahırında da saklar
Olursan güdülen mal

Konuşsan suç sayılır
Açım dersen hele ki
Ya bir de koyun isen
Sen o kadar mele ki

İnsan olmayan için
Feryad ı, figan ne ki
Dönüp bakmaz yüzüne
Boşuna inleme ki

İşte ben bu ahvale
Ondan lekeyim, kirim
Fırsat elime geçse
Yıkarım birim birim

Düzenbazı, haksızı
Babam olsa tanımam
Gücüm olsa adını
Kimseye de andırmam