Önümde Ölümüm Şiiri - Naki Aydoğan

Önüm gördün mü ölümüm.
Dönsem de arkamı önümsün ölümüm.
Yoksun yoksulum yoksuzluk, yok susuzluk.
Ama yıkacak seni ölümlüler.
Musalla taşından kalkacak beden uçuşun.
Seviyorum seni yaşlı ceset gömecek olsam da seni.
Bu bir ayrılık, dünyadan toz duman kalkıp toprak çöküp, göçüp.
Ben nere gideceğim vatansız yurtsuz kâğıtlarda bir kültür yazıt.
Her şey yok olacak bir kıyamet bir yanacak.
Güneş topla beni.
Işık olup yine döneceğim yeniden biteceğim ve yeniden doğrulacağım.
Doğan güneşle yine varacağım.
Asıl ayrılık ateşten ayrılık bir kavuşmaya.

Ölümüm ne seversin.
Ben bir kızı severim onu ölümüne severim.
Ölümüm ölümüne severim onun ölümüne âşık oldum.
O ölmesin ölümü ceset kaldırılıp o uçmasın.
Bir gömülelim bir âşık olalım.
Kem gözlerden uzakta yaşlanalım aşkımızı eşelemesinler.
Çalmasınlar ölümüzü bir önümüzden almasınlar.

Arkamda arım namusum yüce dağlar arası ovalar.
Kollarım seni kollarımla elletmem seni ellerimle pataklatmam bacaklarımla.
Sağ sol kol sol sağ bacak uçan tekme atarım.
Ölümüm onca şey yaşadık bir cenaze merasimiyle yaşatalım bitsin bu iş.
Ölümümden önde ben.