Dünyanın adıyla kanayan bir mevsim
Kendi çocuklarını doğurur boyuna
Gittikçe genişleyen bir gökyüzü olur sancılarının
Göğsüm olur, duldasız bir dağ
Boyuna zamk atan boşluğa.
Hiçlikse görünmez bir kementtir
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta