Onu Kimse Senin Gibi Sevmeyecek

Gidiyor... "Onu kimse senin gibi sevmeyecek"
Bırakmayacakmış gibi sarılıyor,
Sonra ölüyor.
Acı olan onun ölmesi değil,
Her gece binlerce kez kalkan cenazesi.
Dönüşü yok biliyorsun.
Gündüzleri yüreğinin en derinindeki o acı,
Geceleri boğazına kadar geliyor.
Nefes alamıyorsun, yutkunamıyorsun.
Dönüp arkana baktığında görüyorsun,
Acıdan başka hiçbir şey bırakmamış.
Zamanla yabancılaşıyor, ses tonunu unutuyorsun
Kokusunu, gülüşünü...
Ama anılar unutulmaz biliyorsun.
Her yağmurda bir şeyler kopuyor içinde,
Gökyüzü senin yerine ağlıyor.
Üzüdüğüne üzülüyorsun,
Hak etmeyişine ağlıyorsun.
O ise kelimelerle anlatamadığı aşkını
Bir "sevmiyorum"a sığdırıyor.
Şaşırıyorsun, acıyor için.
Umudun yok, geçmiyor
Sevmiyor muydu sahi?
Yalanlara alışıyorsun,
Güvenmiyorsun.
Ve hala
Tek dilek hakkın olsa dahi,
Onunla yeniden tanışmayı dilerdin, biliyorsun
Surat kıvrımlarını ezberlediğin insanı
Unutamazsın
Çaresi yok.
Vazgeçmeye "çalışıyorsun"