Onu Anlamak Şiiri - Seyrani Göl

Hep oradaydı…
Kapının gıcırtısında,
sobanın çıtırtısında,
yastığa sinmiş sessizlikte.

Söylemeden seven,
istemeden veren,
arkada kalan bir eldi belki…
Ama sen,
onu fark etmedin.

Sandın ki hep var olacak,
hep bekleyecek seni
gözlerinde aynı ışıkla.

Oysa sevgiler de yorulur bazen,
susar, içine çekilir
ve orada büyür
bir sitem gibi…

Gidişi sessiz olur bu insanların.
Kapıyı çarpmazlar,
vedalaşmazlar,
yalnızca eksilirler
bir anın içinden.

Sen anca sonra anlarsın,
bir sesin neden gelmediğini,
bir elin neden tutulmadığını,
ve bir bakışın
neden hep geçmişte kaldığını...

İşte o an,
kıymet bilmek
bir pişmanlığa dönüşür.
Ve içinden
"Keşke" geçer her seferinde.

Ama bil ki,
bazı sevgiler
hiç geri dönmez.
Bir kez kaçırıldığında
yalnızca iz kalır geriye…

Kimi zaman bir anı,
kimi zaman bir gözyaşı olur
ve hep sorar:
Neden o vakit anlamadın beni?
S.GÖL