Onsuz Aşk... Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Ne sen sor
Ne ben anlatayım….
Hayatın eğriliği içinde
Dik başlı bir hatayım….

Kimseden fazla değil utancım
Daha korkak değilim sorguculardan
Daha yalnız, daha suskun, daha kimliksiz

Yalnızca kanatır gibi sen yanım yüreğimi
Sildim yatağımdan kokunu, sesini, gözlerini
Uyandım derin uykulardan

Daha sensiz……..

…………….

Yavaş yavaş…
Öğreniyorum soluk almayı yeniden

Hatırlıyorum o köhne eskimiş sokakları
Duvarlara yazdığımız eylemci yazıları…
Ne az şey kaldı geriye,
Çocukluğumuzun yaşadığı şehirden…

Sensiz bakabilmek mümkünmüş meğer
Aynı göz yaşıyla ağlarmış kadınlar
Toprak aynı kokarmış yağmurlu günde
Ve aynı yalnızlığın kuytusunda ıslanırmış
Ayak izlerimin silindiği kaldırımlar

Gölgem….Sürgünde…

Yavaş yavaş
Öğreniyorum arta kalmayı senden

Biriktiriyorum sancıyı tenimde
Sen geç, ben göç mevsimlerin iklimi
Sen suç, ben aç sevdaların mahkumu
Seçiyorum müebbete mahkum kararın
Kırılan kalemini yüreğimde…

Sensiz ölebilmek mümkünmüş meğer
Mezar taşlarına kazıyabilmek öfkemi
Tetiği kendime doğrultabilmek
Mümkünmüş meğer son nefesinde insanın
Solan bir gülü yaşatabilmek…

Ne sen sor
Ne ben anlatayım…
Çek artık yüreğimden ellerini
Bırak…

Ben kanatayım…..

Kimseden daha eksik değilim
Daha fazla değilim acılarından
Daha yorgun, daha bitkin, daha yenik…

Yalnızca daha büyük içimdeki boşluk
Ettiğim yemin öksüz, özüm sarhoşluk
Sildim gözyaşlarını sorgularımdan

Daha…Daha…

Daha çok sensizlik….