Önder Kurt Şiirleri - Şair Önder Kurt

İzlemekte vakitler vakitleri, dünya döner,
Elbette ki gün batar, geceyse güneş söner.
Leyl’e hükmedemem ben, Leyla’ya ait ruhu,
Güneş doğduğu zaman, Hu çekelim derviş, Hu!

Kovalamakta gündüzler geceleri, yetişemez!

Bu şehrin ışıkları gece yanar yakamoz
Kurşunî bir renk alır seyredilir kıyıda
Ayağıma dokunsa ışık hüzmesi biraz
Geceyi sustururum şu pusan şarkıyı da.

Martılar yüzükoyun uzanmış hep sulara

Gel gör ki ne haldeyim, ne dertliyim sevgili
Aşkınla harab olmuş, viran olmuş yanmışım

Bin derde karıştı tüm elemlerim, sen yoksun!
Mevsimler bahar değil hazan olmuş, kanmışım

Ah Leyla! Ben burdayım, sen neredesin bilmem,
Ah! Leyla çıkıp gelsin, ``Burdayım`` desin, bilmem!
Beklediğim yer kurak, sıcak, çöl desem yalan,
Mecnunluk mertebesi çok bana, az oyalan.

Bu ne hazin bekleyiş iki an arasında,

Bir parça alev yakar koskoca yangın olur,
Ateşpare bakışın bu yangının sebebi,
Gözlerin ah gözlerin deli rüzigar gibi,
Esiyor esiyorum, diniyor diniyorum.

Gözlerin birer lisan neler neler söylüyor,

Uhrevi sessizliği kollarken ulvi gece,
Amansız serzenişler yükseliyor semadan,
Şatafatlı bir günden kalan suratsız cüce,
Zilzurna sarhoş olmuş kalkamıyor masadan.

İkiye bölünüyor, kör bir hançerle kamer,

Deli, azgın sularda çırpınıyor gibiyim,
Neden yılana sarılırmış denize düşen!
Ta dibe çöküyorum, okyanusun dibiyim,
Razıyım bu halime, yılanı kovmuşum ben.

Dalgalar sürüklüyor bilmem beni nereye?

Belki birgün sonbahar hüznü çöker ansızın,
Hep vakitli vakitsiz eser mahihülyalar,
Keskin bıçak dayanır elindedir gamsızın,
Alamıyor canımı ondan başka neyim var.

Bir sen varsın bilirim bu baharı yaz eden,

Sabah oluyordu, ötüyordu kuşlar,
Pencerem dibinde neşeli şen şakrak,
Şimdi göç ettiler iklimler aşarak.

Güller açıyordu güller bahçelerde,
Şimdi açmaz oldu, nerede bülbüller?

Gelip geçiyor ömür kaçıncı demindedir,
Zaman puslu bir deniz göremem ötesini,
Semalarda saklıdır belki de zemindedir,
Arayıp da bulamam, kesemem nefesini.

Kayboluveriyorum zifirî dehlizlerde,