Önal Irgıt Şiirleri - Şair Önal Irgıt

Yıllarca, ben deyip yaşadı
şu, kahrolası nefis
Sen de kim oluyorsun; be hey!
gafil, murdar, pis müflis

Hasta gönlüm, bitap düştü

Yıllardır, aşktan bahseden sensin;
lakin, sevgi dolu sözlerinin, özlemi var, hala kulaklarımda
vakitsiz esen, bir deli rüzgar,
savururken beni, vicdanı hiç titremedi, kaldım mevsimler arasında

Gel artık, seni bekliyor bu gönül,

Uzun zamandır, duman duman,
buğulu gözlerimde tütüyorsun
kadahler dolusu, seni ağlıyorum da,
hala bilemiyorsun

Firakın mı, gülmeyi unutturdu acep,

Gönlüme tekrar mı dönüyor
o, unutulmuş, sen dolu seneler?
Gözümde, bir damla gözyaşım
yağmur olmuştu çok geceler

Sevdan, başımda, duman duman tüterken;

Nuş eyle,aşk şarabını
yarin elinden
at dertlerini,sil kalbini,
dünya dertlerinden

Saf getir,dirlik bulasın,

Aşık aman dilemez
aşk okunu yiyince
gönül azap çekmez
geceler uykun bölünce

Nedendir bilinmez

Hayat buysa;
heybem,her dem keder ve gam yüklü
adını,beklemek mi desem,
yoksa,ümitlerin mi ufku

İçimi bağlayan,bir aşk varsa;

Aşktan yorgun düştüm,
lutfunla başım dinlensin,birazcık sinende
bir de, yüreğime kulak verebilsen,
belki duyarsın kendini, o, hıçkıran sesimde

Hasretin, benim için olsa da,

Aldanma gülüşlerime,
onlar, gözlerimden düşen yaştır
Hasretin, acıklı bir türkü,
Dudaklarım ise mızraptır

Hayatın kamçısı, bir derin yara,

Yalnızlık rüzgarları esiyor
üstüme üstüme
ürpererek titriyorum
bir hal oluyor cismime

Saçlarıma karlar yağmış