Bitirmeye yönelik değildi aşkım,
Yaşatmak istedim oysa ömrümce.
Ah kim bildi ki beynimde benden başka
Dilediğim yaşatıp büyütmek sadece,
Söyleyemediklerim damla içimde,
Yaşatabilsem yaşım göl olmaz.
Nerden bilirdim o gölün damladan olduğunu,
Kaybolan bu günü dünden bilmek isterdim.
Üstümdeki gömlek mi dar gelen.
Yoksa düşlerimi yutan beynim mi?
Rüzgarlara bırakamadım düşümü,
Uçurtma da yapamadım gökler için,
Tekerlek çemberlerim varmış göremediğim,
Tornet arabam çocukluğumdan miras,
Oyuncusu firar eden tiyatro gibiyim.
Dram bana kaldı artık komediyle eş.
Yapabildiklerim kurtuluş çabasıydı o anda.
Sadece korku ve çaresizliğin kaçışı bu.
Oysa sunmalıydım göz yaşlarımı,
Gülücüklerinde yaşamalıydım sevincimi,
Üzüntümü de ağlayışında yaşadığımca.
Ne yaşadı dilediğince,
Nefes bile alamadı ağlayasıya.
Ne ben sunabildim yaşlarımı,
Yaşımı.
Bir zifirde oldu,
Ve yine bir zifirde gitti sessizce.
Umut demek istedim,
Unut oldu
Yaşlarıma karıştı başlamadan son oldu.
(ANKARA 01 Nisan 2006 23:56)
Sıtkı GökmenKayıt Tarihi : 5.4.2006 22:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne yaşadı dilediğince,
Nefes bile alamadı ağlayasıya.
Ne ben sunabildim yaşlarımı,
Yaşımı.
Bir zifirde oldu,
Ve yine bir zifirde gitti sessizce.
Umut demek istedim,
Unut oldu
Yaşlarıma karıştı başlamadan son oldu
Geç kalınmışlığın bir pişmanlığı,ve hayat hep kısa olacak ,bu yüzden acele etmek gerek:=))Yüreginize,sıcacık anlatımınıza sağlık:=)
TÜM YORUMLAR (1)