Ön Yargılar Şiiri - Sevinç Kavuk

Doğanlardır ön yargılar, hep o varlıklar
Somutları görülüyorsa ön kaygılardan soyutlanmaya alçalmam
Bir kişiye olsaydı eğer bu yargılar
Kaygıya vakti harcamaya rahat kıyamam diye belki düşünülen
Bir emek varlığıdır
Eğer bir millet ise ve vatan bütünlüğü kurcalanan
Yedi tepemden aşk doğar akarım kaygıyı
Sel, fırtına benzerliği bilmem
An ve an bilgiye sunulacağının ertelenmesine hiç göz kırpmam

Gecenin yüzünde binlerce gözler ışıyor
Göz kırpışıyorum diyorlar
Ön yargılara gün ve gün kaygı varlığı bu işte
Beş yılda Türkiye’de üfürükçülük arttı, sızı arttı
Ne olsun daha
Soyutlanmaya somutluktan geçildiği anlamlı
Kaygı yüceliktir, bir emek kaynağı
Ne olursan ol yanındayım değeridir bu varlığı
Takdir dolu hayranlığı: Ön yargı doğma o varlığını! özellikleridir
Bu her biriyle tüm özelliğin toplamı…

Eylül 2007
Anayasa, toplumun azınlığını, çoğunluğunu mutlu edici olması gibi değer özellikleri taşımaz. Azınlık, çoğunluk denilen kavramı, sadece eğitim gerekliliğine ifadeler olmalı, öyledir de çok şükür… Eğitim, aza veya çoğa uyarlanılabilir, şüphesiz.

Anayasa, bir ulus bütünlüğüne kararlılıktır sadece…
dünyamızın duruşu gibi yörüngede kendi eksenine hürriyetiyle, evren birliği ile bir duruş kararlılığıdır sağlığı…

Bir vatan sağlığı bütünlüktür Anayasa ile… bir kadın, çocuk, özürlü ve unutuldu sanıyorum, doğa var daha, doğayı unutmayı severiz, en kolay unutulan değerlerimizden biridir zaten hep… bir kadın, çocuk, özürlü, hasta hep doğallıklar halidir, eğitim, hekim, hakim gibi yardımlaşmalarla korunur, dayanıklılığa kavuşma, kavuşturma amacına da, geçmiş olsun deriz bu yüzden hep, bir doğallığı olduğuyla, her ülkede kişi sağlığı bu aynı doğallıklardır… ancak:
Doğa hakkında da hüküm verebiliyoruz, toprağının şurasını ev,
burasını yol, orasını artıklarım için kullanacağım, şuranı yakıp
arsa, buranı akıtıp çeşme, oranı kesip ahşaplarım keyfime diyebiliyoruz, gücü yeten yetene yarışmasıyla…rekabet deniyordu buna galiba…girişimcilik de öğretiliyor, kimi, kendi kendini ihraç hallerin yeni gruplaşmalarıyla... İnsanlar sevinir buna elbette… ama: Doğa ses çıkarmıyor sanılır mı acaba? O mu bizimle biz mi onunla uzlaşmaya yakın duruyoruz?

Doğa istisna tanımıyor, biz dayatıyoruz ona keyfiyetimizi
Anayasa istisna tanımazlıktır, biz dayatamayız keyfiyetimizi
Bir vatan varlığına duruş, Anayasa ilke ve ülküsüdür

Eğitim eksiklikleri öğrenilir, öğretilir
Anayasaya eksiklikleri öğretmeye cüret edilmez

Genel bir bakış nazarımla dikkatimi topluyorum, belki kucağıma, belki göz bebeğime, kim bilir… Anayasa konumunu her an geri istemeliyim hakkımı kullanma şansım unutulmamalı… Ordum peygamber ocağımdır, beş bin yıl yaşında körpe uygarlığın tarihini taşıyor yüreğinde…O, genç Cumhuriyet emanetine bekçiliğinde eşsiz bir güzellik… O ocağın varlığı, Anayasa tazeliği gereğine bir heyet vücuda getirebilecek en üstün yeteneklerdir… Yetenekleri yok saymak Anayasa ve ceza hukukuna aykırılıktır...

Oraya teslim edin çağrısına susmuyorum asla! Daha bugün bu bir ilk dinlediklerim, özürlü ve hastalarımızın yeterliliğini çağrıştırıp duruyor, üzgünüm… Çünkü yine zora ki
Ön Yargılıyım! Ve kalıyorum öyle!

Tuhaf! Bedenim gerçekten özürlü ve yine hafifçe hastalandı… Şair hastalığı pek şirinmiş… eğer bir de şair olabilseydim ne olurdu bilmem… ama şiirlerle koklaşma hakkımı kullanıyor, teşekkür olan değerini de esirgemiyorum… nankörlüğü sevmiyor bu mizacım… çok şükür hekimlerimize ulaşma olanaklarıyla zenginiz bu çağımızda…
Tuhaf bulduğum ise, can çekişen bu halimle bile yine yüreğim, yine vicdanım, bedenim değil… bedenim canını, o içinde misafir ruhunu uğurlarken üzülecek elbette ve sanki, belki de bir vatan varlığının sarsılan değerlerindeki uygarlığı yok etme anlayışına duyulan üzüntüsüdür, bu tuhaflık gerçeği… kim bilir…