On İkiye Doğru Şiiri - Barış Bahri Doğan

ON İKİYE DOĞRU

Yollar, kızların en uygun sesidir.
Soluk dudaklardır soluk dudaklara vesile olan
Gelinler belli eder kendini insan bakışlarında
saçların kıvrımları kırmızı oraklardır
Anladı Hurufatlar yaşamayı deniz çıkmazında
balkonlara düğümlendik, ilmeklere sarıldık
Biz ki iri, biz ki kaba, biz ki birer genciz
Sokakların her kadınından haberdar kılındık
Ellerimiz çapalıdır, gözlerimiz bağlı
Her şair biraz kadındır artık.

Günler darmadağın, düğmelenmiş güneşler
esnaflar tartmıyor geciken zamanı
Esnaflar kepenkleri kaldırmayı, unutmuşlardır
kalabalıklar ortasından şahlanıyor kardeşim
Tarlalar dayanıyor kollarıma, parmaklarıma
bir dağ tümüyle sevmektir, anladık
tabancalar sırtlarda, gördük gözümüze kaçanı
Her şair biraz kadındır artık.

Her şair biraz kadındır artık
artık halkların güneşle ilişkisi vardır
Saatler, demirden nallarıdır atların
Halkların damarları göğsüme saplanmıştır,
Oysa bağcık tutturmayı bile bilmiyorum ben
Hecelerim unuttu şimdi, hangi geceler sağım
Birçok farklı hususta
Birçok farklı varlığım
Damarlarımı geren arsenik, tümüyle boşandı.
Şehir baştan sona eksik, baştan sona yarım
Kitaplardaki çehreler tümüyle tarik
ey soluğuma kaldırımlar karıştıran
her şair biraz kadındır artık.

Sen, bizi tut iplerinle ör
bize de bizden kaçacak alanlar tanı
ey tüm birleşmeleri güzelliğin
ey doğurganlığın çamurlu ayakları.
Saraylara, topraktan taşlar yağıyor
Ebabiller sarayların üstüne vardı
Yağıyor, yağıyor, yağıyor taşlar
Polisler filleridir devlet adamlarının.
Yeniden milat noktasına ayaklarımızı bastık
Nihayet oğullar kızlarla yatacaktır.
Gördüm, Albatros’un Ebabile göz kırpışını
Gördüm, kuşların boynuna kanat çırptığını.
Senin ölülerindir, sırtımızda olanlar
Usanmadık yazmaktan duvarlara adını.
Hepimiz, ellerine kendimizi boşalttık
Nice çorak yerlerden, taşlara dönen sensin
Her şair biraz kadındır artık.

Konuşmak, en güçlü nefesidir devrimin.
Hangi kelimedir bir bilsem Kızıldeniz’i ayıran
Gökleri saçlarıma değiren hangi rüzgârdır?
Bayraklar dolusu kadar kızlarımız
isyan, karınca yuvalarından taşmaktadır.
Her şair biraz kadındır artık
Her şair biraz kadındır artık.
Yırtılmıştır hayallerimizin o gergin çeperleri
Üstümüze bulutların terleri aktı.
Kalemler, yaşamaya sahip çıkmıştır.
Sarhoşluk beni varlığa ilikliyor
Her şair biraz kadındır artık.

Koğuşlar kendiliğinden ölümlere yatkındır
Yakındır, görünen günlerin yankıları
Ben ki boyuna intiharıyım güzel kokuların
Bilmiyorum hangi kurşuna bel bağlayacağım
Söylemek, ağartıyor gövdemi
Yıldızların altı karanlık
şehirler, şehirler
Şehirler sarkık

Her şair biraz kadındır artık
Her şair biraz daha kadındır.

Barış Doğan
Mart 2019