On Gül Şiiri - Muhammed Mustafa Çakır

on gül ile geziyordun içimde
birini bile vermeden süzülmek
katık yapmıştın papatyaları samimiyetine
içimdesin on gül ile

sıcak tutardı kısa sohbetler senin ile
ay parçalansa gözümü kapayıp
içime dönerdim, gözlerine
görmeyi dilerdim on gül ile

görmezden gelip uzaklara dalmak
katmak her zerreni içime
artık bilemem neredeyim, kimim ben
sen sonsuz, güller onsuz içimde

yakarışlar içimde
on gül ile geziyordun içimde
koşulsuz koşullar gerektirmişti
göz göze gelmek on gül ile

parçalarına ayrıldı dağıldı on güller
sen ve içimdeki son gülüşün ile
katran katran kırmızı ve sen
işte sen ve on gül ile