Ömür Tükenecek Şiiri - Kasım Kobakçı

Hesaba gelmez, bu ilmin kadim rumuzu,
Harflere gizlenmiş, bir sırr-ı mestur ki,
Adedi kırık gönlümün, fermanı yazılır.
Her isme bir kıymet biçilir, takdiri mahfuz,
Cifirime düşen gölgeler, bu alem firakı,
Bir ilme bürünür, baksam idrak tükenecek.
*
Manaya ermez deyip, yaktığım bu irfan,
Ruhuma çizdiğim, bu derin hicran izi,
Çatlayan kaburgamın, içine işlenir.
Bir esrar bürünür, cifir dehlizime zihnim perişan,
Bir vehm ki, müphem gizlenir ten-i viranda,
Bir fena sarılır, anlasam alem tükenecek.
*
Noktaya varmadan, kapattığım bu defter,
Varlığa sürdüğüm, bu izafi kıymet mührü,
Alnımın yazgısına, derinden kazınır.
Bir sükut dökülür, harfin zerresine ömür derbeder,
Bir aded ki, yekûn belirir levh-i zamanda,
Bir zeval görünür, saysam bu ömür tükenecek.