Ömür Şiiri Şiiri - Adem İmdat Kesici

Yaşın beştir, on olur,
Oynamaklar son olur,
Çocukluk işi biter,
Hayaller balon olur…

Yaşın gelir on beşe,
Düşersin bir ateşe!
Sevdan bırakır seni,
Kalmaz yüzünde neşe!

Yaş gelince yirmiye,
Bekle yar diye diye...
Yaptığın sevdalıklar
Kalır sana hediye.

Yaşın yirmi beş olur,
Biri sana eş olur!
Geçim derdin var ise
Yüreğin ateş olur!

Yaşın gelir otuza,
Yük alırsın omuza!
Kavga gürültü başlar,
Dilin çatarsa tuza!

Yaşın otuz beş ise,
Yüreğinde var çise...
Evde tutarlar seni,
Gidemezsin meclise!

Yaşın kırka gelince,
Alır seni düşünce...
Tükenmeyen dertlerin
Yer seni ince ince!

Yaşın kırk beş olursa,
İstersin zaman dursa!
Namaz öğrenmek için
Sen de gidersin kursa!

Yaşın ki elli olur,
Akıbet belli olur!
Sen ağlarken çocuklar
Hep çiftetelli olur!

Yaşın elli beş oldu,
Rengin sarardı soldu!
Baharına kar yağdı,
Saçların beyaz doldu!

Yaşın altmışa geldi,
Arkadaşların öldü!
İçtiğin sigaralar
Yüreklerini deldi!

Yaşın altmış beş, yetmiş,
Anla ki işin bitmiş!
Evde tek başınasın,
Herkes bir yere gitmiş!

Yaş yetmiş beş, dedesin,
Bir vasiyet edersin!
Kulakların duymuyor,
Millet ne derse desin!

Yaşın sekseni vurdu,
Dizin dermanın durdu.
Azrail başucuna
Çalar saati kurdu!