Ömür kocadan Şiiri - Veysel Şimşek

Bir zamanlar olduk biz karı koca,
Olmayınca olmaz tütmüyor baca,
Hele bakın şu dikenli ağaca,
Sözleri batırır ömür kocadan.

Çok istedim sıcak, mutlu yuvayı,
Söz söylenmez evde bozar havayı,
Kırar tencereyi, kırar tavayı,
Beni yer bitirir ömür kocadan.

Gece baş yastığa yatar tersine,
Sabah olur bakın şunun hırsına,
Sanki gitmiş barbarlığın kursuna,
Laf sokar oturur ömür kocadan.

Eski değil yeni dertlerim taze,
Bu bir gerçek yalan diyen kepaze,
Beni örnek alın tavsiyem size,
Daha ne getirir ömür kocadan.

Anlamaz, dinlemez birde cahilse,
Can kurban ederim kıymetim bilse,
Yine ben ağlarım diyelim ölse,
Canıma yetirir ömür kocadan.

Düşünmeden olan evlilik suçtu,
Acı, tatlı yirmi üç yılım geçti,
Veysel der; Yaşım kırk, yetmişe uçtu,
Mezara yatarırı ömür kocadan.