Ömür Ağacı Şiiri - Atila Yalçınkaya

Asılı duruyor anılar ömür ağacımızda,
Al al olmuş acı tatlı meyveler,
nice haşin rüzgârda,
Hırpalanmış dal ve budaklarımız..
Filiz filiz serpilmiş civan ve gelinciklerimiz.

Yemyeşil oldu gâhî zaman ömür günlerimiz,
Sararıp kopuverdi yüreğimizden dal budak yapraklarımız.
Gâhî hazan vurdu,
Bazısında sel,
Kırıp ta geçerdi kanatlarımızı bazı rüzgar bazen sel.

Gölgelikti ömür ağacımız bazı zaman bazı dem.
Yamacında nice güller serpildi kadem kadem.
Han odalarını andırır
Bağrında büyütür bülbülle gülü,
Yazında kışında kardelen yada sümbülü.
Bahar misali kokar zafiran yada amber,
Golgesinde esip geçti nice haber nice söz.
Gövdesinde ne alevler olur köz.

Bir fidanken serpildi bu dünya yamacında.
Kökleri bir bayka alemde;
Ya cennete uzanır
Yada zakkum olup boy verir.