Ömür Şiiri - Manolya Şiir

Hiçbir gece olmadı ki
Yastık taş olmasın
Gözyaşı akmasın
Huzur aranmasın

Bir mahallede geçiyor ömür
Ölsen neye yaşasan neye
Kim değiştirmiş yazgısını
Bir sana mı nasip değiştirmek

Sıkıldım
Her gün anlamsızca yaşayan çehreleri görmekten
Yapamıyorum
Böyle sahte amaçsız yaşamak
Bana göre değil

Ruhsuz bedenler toprağa karışsa keşke
Hayal bile kurmuyor çoğu ademoğlu
Onları yaşatmak adice değil mi
Zaten ölü insanları
Hiç sahip olmayacakları şeylerle kandırmak
Şerefsizlik değil mi?

Öleceğim
Bitiriyor bu kahır beni
Bir gün milyon kere geçtiğim o sokakta
Kaldırıma düşüp öleceğim
Öyle sıradan, öyle zavallıca