Ömür Şiiri - Gökhan Işık

Ömür de geçiyor aşk ve özlem sensizliğime içiyorlar.
Sevgimin karanlık sabahısın güneş ışığımı çalıyorlar.
Çiçek kokan zehrin yokluğun yüzünden nefretim.
Öylece gidiyorum bak yokluğundan kederim.

Sevsin diye ömür verdiğim başkasının aklında.
O kahverengi gözlerinin bataklığında.
Boğulsam bile mutluyum bu sona.
Acıtsada yine dönmek isterim o ana.

Bilsen bırakmazdın ellerimi.
Şuursuzca savuruyorum küllerimi.
Ezberimde unutamam o gözlerini.
Sevmediğini söylesende ben tekrar özlerim

Sevmeni beklemiyorum ben yalnızlığı kabul ettim.
Sen duygularımı feda ediceceğim melektin.
Sen adında acım var ellerinde kanım var
İsmini anınca beliriyor aklımda.

Yaşayamazsın içindeki ihanetle.
Unutamazsın aklındaki gözlerimi.
Böyle sona sebep olan kim.
Benim yanımdayken aklındaki.

Sevme beni andırıyorsun kavmi
Nasıl seni sevdiğim gibi mi
Onun sevgisi harbiden irimi.
Uzaklaştır bulaştırma kirini.