Ömür Şiiri - Hüseyin Tamer Şenel

ÖMÜR
Gün yavaş yavaş ağarıyor.
Her şey belli belirsiz.
Zamanla gerçek görüntüsüne ulaşacak.
Tabiat bize güzel şeyler sunacak.
İşte orada bir ağaç,dallarında yapraklar.
Rüzgarın sesi,
Yaprakların ahenkli bir şekilde sallanması,
Kuşların dallarda cıvıltısı,
Yeni bir günün habercisi.
Her gün aynı güzellik tekrar ediyor.
Her gün yeni bir umutla doğuyor.
Belki bir bebek gözlerini açıyor dünyaya.
Belki de miadını doldurun biri göçüyor dünyadan.
Hayat devam ediyor. Acısıyla,tatlısıyla,
Bir ömür geçip gidiyor.
Zamanı durdurmak ne mümkün.
Sanki doğanlar için değil,
Gidenler için duruyor zaman.
Tüm yaşamın sonuna kocaman bir nokta konuyor.
O noktadan ilerisi yok artık.
Hani son nokta denilen o bitiş.
Hani bir varmış bir yokmuş misali.
İşte o varla yok arasına,
Ne sığdırdınsa o sensin.
O sığdırdığın şeyle anılacaksın.
Eğer bu kubbede hoş bir seda bıraktınsa,
Ne mutlu sana.
İyi ve güzel şeylerle anılmak,
En büyük erdem.
İşte o zaman ulaşmışsındır, menzile.