Ömür Şiiri - Erdal Bölükbaşı

Geçen zaman sandım
Meğerse ömürden imiş
Şu kara talihimin sabrı
Taş ile demirden imiş

Demir yoruldu taş kırıldı
Toprak idim savrulup yarıldı
Yaralı gönlüm aleme darıldı
Lokma zehirden bir aş imiş

Koştum hep gönül ardından
Yoruldum emelinden arzundan
Verdiğin cefalardan nazından
Geriye kalan bir damla yaş imiş

Çok aradım bulamadım kendimi
Çağladım yıkamadım bendini
Vurduğun yük sırtımdan indi mi
Taşıdığım bir akılsız baş imiş

Dokunmadan ağlamaya baslarim
Düşman olup cıktı hep dostlarım
Ayazını unutmadığım kışlarım
Vuslat BÖLÜKBAŞI ma bir düş imiş

13.03.2023