Ömür Şiiri - Mehmet Zeki Gezici

Işıktan kırılmış
pencere camları gibi dağıldı su
ağızları açık
dilleri ıslak kurşini
çakıllar buldum göl oyuklarında miller
ömür desem saçlarından
sular
yürüyecek
külün ateşlerini bakışlarına serperek
kendini sonsuz bir ömürden doyuran
bu kör karanfillerden kanadı ellerim
yapraklar delindi
taşlar oyuldu
alnım dedim dokunduğum her yanına boynum
terdendi avuçlarımdaki karanfiller.

iki yanımda katlı mendiller kurudu.