Ömür Şiiri - Nasıf Acar

Düşer yapraklar,
Kurur, çürür...
Solar çiçekler,
Kaybolur canlılığı...
Ortalığı hayal bürür.
Soğur bir gün,
Sıcak yuvalar....
Her biri farklı bir yöne gider,
Yuvadaki iki başın...
Yıllarca öncelerinin
Hikayeleridir bunlar...
Taaa atalardan
Öncesine dayanan...
Toz bulutu gibi
Savrulur gider günler.
Ve kimbilir,
Nerede ?
Takılır kalır hayat.
Nasıl ? Nerede? Ne biçimde?
Çıkar aniden karşımıza,
Sonumuz...
Belki bir zevkin doruğunda
Ya da,
Şatafatın zirvesinde,
Tam da artık,
Gelmez sırtımız yere,
Derken,
Girer tamamı
Toprak altına...
Kabullenmek zor ölümü,
Sonumuzun da
Hayırlısı olması dileğiyle....