Yalnız kaldıkça,yalnızlığı seviyor insan,
Hasret yollara dökülüyor,soğurken bulutlarda su.
Soluk soluğa kalmış bir yol yorgunu zaman,
Gölgelerde hayâl oluyor,camlarda buğu…
Bulutları yağmura kışkırtan rüzgâr susuyor,
Susuyor,suda ay ışığı gibi yansıyan en güzel duygu.
Zaman içimizde gölgenin siyah aksi gibi uzuyor,
Ayakta kalmak zorlaşıyor,başlıyor sonsuz uyku…
Her biten sevdaya besteler yapıyor zaman,
Bir boşluğa akarken,nasıl aklımıza takılırsa mazi.
Aynalar sarhoş olmaz,hüzne alışık değilse insan,
Ömür cama benzer kırılır,sokaklarda kalır izi…
Kayıt Tarihi : 5.2.2006 18:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!