Ömür Şiiri - Aşık Fani

Bitirdim ömrümü ah çeke çeke,
Hissedip sevinci sezemiyom ben.
Kader dedikleri yüzümde leke,
Anlıma yazılmış, bozamı yom ben.

Derdim Everest’e gölge ediyor,
Zavallı bedenim neler ödüyor,
Çırpındıkça dibe doğru gidiyor,
Bir girdaba düştüm, yüzemiyom ben.

Kurudu bağımda gülüm, dikenim,
Viran oldu yerim, yurdum, mekanım.
Kilit vurdum, kapalıdır dükkanım,
Dağıldı tezgahım düzemi yom ben.

Kör talihim yuva kurmuş başımda,
Gündüz hayalimde, gece düşümde.
Dolaşıyor bir dev gibi peşimde,
Vurup kafasını ezemiyom ben.

Yokluklar yüklendi, yoğum üstüne,
Bağladılar boğum boğum üstüne.
Düğümlendi ipim, düğüm üstüne,
Dolaştı kelebim çözemiyom ben.

Fani dünya kazanında kaynarken;
Utuzdum hayatı yanlış oynarken;
Boşta kalan ellerimi çiğnerken;
Suçlayıp kimseye kızamıyom ben.