Ömür Şiiri - Ersin Altun

dökülen yaprak gibi
takvimden dökülürken günler
ömür denilen yolun ortasındayım şimdi
mevsimsiz dökülen kar gibi mevsimsizim
zaman kayıp, mekan belirsiz
sanki yılların yorgunluğu gizlenmiş
yüzümdeki çizgilerde

bahar geçti, yaz geçti, güz geçti
şimdi en soğuk kıştayım
gün geçti, ay geçti,yıl geçti
şimdi anamın öldüğü yaştayım

gün geçtikçe değişiyormuş insan
dön de aynaya bak inanmazsan
gün gelir bükülür belin
nasırlaşır elin
yüz toprağa döner.

yerle bir olur hevesler
bir nefestir seni kafesler
tuhaflaşır birden sesler
kulak ağırlaşır
göz bakamaz alabildiğince.

karlar yağar mevsimsiz
yürek demlenir belli belirsiz
kim bilir kaç hikaye bitti böyle isimsiz
adımlar yavaşlar
kısa olsa da uzayıp gider yollar

elbet birgün biter bu serüven
tek sen değilsin bu hayat yolunda yürüyen
ne tuhaftır ki herkes yürüdü bu yolda
seven, sevilen, sevmeyen.

bir şeyler sığdırdık mı bu ömre
eriyip gidiyoruz göz göre göre
özlem ağırlaşır
nefes almak zorlaşır.